Je bent misschien bekend met de Marie Kondo methode van opruimen: Je pakt een item op en stelt jezelf de vraag:
Does it spark joy?
Word ik hier blij van?
Does it spark joy?
Word ik hier blij van?
Het is een goede vraag maar niet de enige vraag die je jezelf zou mogen stellen.
Joy hoeft niet de hoofdreden te zijn om ergens aan vast te houden.
Deze vragen vind ik belangrijker:
Joy hoeft niet de hoofdreden te zijn om ergens aan vast te houden.
Deze vragen vind ik belangrijker:
- voegt het nog waarde toe in mijn leven?
- gebruik ik het?
- als het in mijn hand zou ontploffen, zou ik het opnieuw kopen?
Tegenover 'spark joy' staat een heel ander gevoel dat je kunt krijgen als je een item oppakt.
Je kunt bijvoorbeeld misselijk worden, irritatie voelen, teleurgesteld zijn.
Je kunt bijvoorbeeld misselijk worden, irritatie voelen, teleurgesteld zijn.
Dus als we joy in dit verhaal het stempel positief geven dan noemen we misselijkheid, irritatie en teleurstelling voor het gemak even negatief.
Positieve en/of negatieve gevoelens zijn goede katalysatoren om iets in je leven te veranderen.
In dit geval het opruimen en ontspullen.
Het hebben van minder spullen heeft voor iedereen voordelen.
Maar: Wat als je nou helemaal niks voelt als je een item in je handen hebt?
Er is geen spark of joy maar ook geen afkeer, niks.
Je hebt het vast, je kijkt ernaar en tja, dat is het dan.
Dit constateerde een klant van de week toen ik bij haar was voor een opruimsessie.
Eigenlijk had ik er nooit echt over nagedacht maar toen zij dit zo benoemde en wij er even over praatten kreeg ik wel een inzicht.
Ik kon eigenlijk niks anders concluderen dan: Als je niks voelt dan mag het waarschijnlijk gewoon weg.
Ik dacht er later verder over na en ik besprak het met een aantal klanten die meedoen aan mijn online training.
Wat is de reden dat iets alleen weg zou mogen als je er heel duidelijk een 'negatief' gevoel bij hebt?
Of: Waarom zou je per definitie vasthouden aan iets waar je een blij gevoel van krijgt?
Je kunt blij worden van bijvoorbeeld jouw twintig vazen en toch besluiten dat de helft weg kan.
Maar even terug naar dat 'niks voelen' want daar gaat dit blog over.
Wat doe je als je dit tijdens het opruimen ervaart?
De neiging die we hebben is om dan te wachten tot je wél iets voelt.
Je legt het item op de 'hier kijk ik later nog wel een keer naar' stapel.
Als het doel is: Ruimte, rust en overzicht creëeren in huis door minder spullen te hebben.
Wat zou er gebeuren als je dan als volgt zou gaan redeneren:
Ik voel niks. Dit item geeft mij geen positief gevoel en geen negatief gevoel. Dit item mag weg.
Hoeveel zwaarte (lading) zou je hiermee van het opruimen kunnen halen?
Hoeveel tijd en ruimte zou je hiermee winnen?
Hoe overzichtelijk zou het proces hierdoor voor je worden?
Ik gebruik bewust het woord redeneren.
Hiermee wil ik je inspireren om met een meer zakelijke bril op naar opruimen te gaan kijken.
Als je het alléén vanuit gevoel aanpakt dan kan dat de boel behoorlijk vertragen, zeker als je vaak niks voelt.
Feiten spreken voor zich.
Je hoeft niet altijd iets te voelen, soms is het gewoon 'niks' en ook dan kun je een keuze maken.
Weg of Houden, jij maakt 'm.
Maar nogmaals, als het doel is dat je opgeruimd bent, doe het dan weg.
De opluchting zal groot zijn.
Vind jij dit blog waardevol?
Leuk om een reactie van je te lezen, laat deze gerust achter!
En je kunt dit blog delen in jouw netwerk, dankjewel daarvoor.
Leuk om een reactie van je te lezen, laat deze gerust achter!
En je kunt dit blog delen in jouw netwerk, dankjewel daarvoor.
Heb je een vraag?
Ik help je graag verder in een nieuw blog, stuur me een berichtje!
Kijk ook eens op mijn Youtube kanaal voor meer tips en inspiratie.
Ik help je graag verder in een nieuw blog, stuur me een berichtje!
Kijk ook eens op mijn Youtube kanaal voor meer tips en inspiratie.
0 Comments