Tijdens een online meeting met deelnemers aan mijn opruimtraining kregen we het op een gegeven moment over cadeaus.
Hoe we erop kwamen weet ik niet meer, de gespreksonderwerpen komen altijd gewoon naar boven.
Het was in ieder geval leuk om er met elkaar over te praten en te horen hoe er over het geven en ontvangen van cadeaus wordt gedacht.

Kan het zijn dat er op dit gebied, net als op veel andere gebieden, een verschuiving gaande is?
Dat we bewuster worden als het aankomt op het geven van een cadeau?
Dat we makkelijker durven te vragen om een bepaald cadeau?

Misschien hangt het af van de levensfase.
Hoe ouder je wordt, hoe meer je al hebt en hoe meer je juist bezig bent met ontspullen en loslaten.
Toch merk ik het ook bij mijn dochter (begin twintig) en in haar vriendengroep.
Daar waar vroeger vooral 'prullaria' werd gegeven zie ik nu dat er gezamenlijk meer nuttige cadeaus worden gegeven.
Iets waar om wordt gevraagd in verband met op kamers gaan wonen bijvoorbeeld.

Met mijn vriendinnenclub hebben we enkele jaren geleden 'het doorgeefcadeau' geïntroduceerd.
Als je de ander een cadeau wilt geven, dit is nooit verplicht, dan kijk je of je iets hebt wat je door kunt geven.
Een boek, sieraad, of iets door jezelf gebakken of gemaakt.

Binnenkort viert een van mijn zussen haar verjaardag en zij nodigde ons uit.
Op elke uitnodiging die ik ontvang stel ik de vraag: 'Heb je een cadeauwens of kan ik een bijdrage doen aan iets?'
Liever geef ik namelijk iets waar de ontvanger zelf om vraagt.
Ik heb ook geen moeite om geld te geven als bijdrage aan een duurder cadeau.
Mijn zus liet mij weten een bepaald boek graag te willen hebben.
Top, ik er meteen achteraan.
Bleek dat er een paperback en een (duurdere) hardcover uitgave verkrijgbaar is.
Hierop appte ik mijn broer of hij mee zou willen doen met de hardcover versie.
Dat vond hij goed.
Iedereen blij!

Als het antwoord van het aanstaande feestvarken is: 'Maakt niet uit, verzin zelf maar iets' dan kies ik voor bloemen of iets lekkers, chocolade of wijn bijvoorbeeld.
In ieder geval iets dat na een tijdje weg of op is.
Een van mijn klanten vertelde dat ze haar jarige vriendin mee had genomen voor een high tea, super leuk.
Het is ook nog eens zo dat een beleving of een ervaring veel langer bij je blijft.

Tijdens de online meeting kwam naar voren dat we allemaal wel eens een cadeau hebben gekregen waarbij je (al vrij snel) denkt: Wat moet ik ermee?
Tja, wat moet je ermee?
Moet je het bewaren, puur en alleen omdat iemand het je heeft gegeven?
Mijn antwoord: Nee.

Dit klinkt misschien erg onaardig, verderop in dit blog meer hierover.
Maar de emotie mag eruit, je mag het echt feitelijk beschouwen.
Zodra jij iets hebt gekregen is het van jou en mag jij bepalen wat je ermee doet.
De gever gaat hier niet over.

Bekijk het eens als volgt:
Stel, jij geeft iets aan een vriendin en na een tijdje kom je erachter dat zij dit item niet (meer) gebruikt.
De enige reden dat zij dit bewaart is omdat zij het van jou heeft gekregen.
Liefst zou ze het wegdoen maar ze voelt zich schuldig naar jou.
Zou jij dit willen?
Zou jij willen dat jouw vriendin vasthoudt aan spullen, puur en alleen omdat jij het ooit hebt gegeven?
Ik hoop van niet!

Laten we het normaal maken dat je vraagt of er een cadeauwens is.
Beter om jouw geld te besteden aan iets dat écht gewenst is toch?
En als er geen specifieke wens is, vul het dan gewoon zelf in.

De andere kant op: Mag je zelf vragen om een bepaald cadeau?
Mijn antwoord: Ja.
Je mag mensen daar best in sturen.

Binnenkort zijn mijn man en ik 25 jaar getrouwd en vieren we een bescheiden feestje.
Op de uitnodiging hebben we het volgende gezet: 
We vinden het super leuk als je erbij bent. En je mag met lege handen komen, wij hebben alles al!
Wil je toch iets geven, je maakt ons blij met een uitnodiging voor een etentje, uitje oid of een bijdrage voor onze city trip naar Londen deze zomer met de kids.

Een van mijn andere zussen appte dat ze helaas niet naar het feestje kan komen maar ons wel iets wil geven, wat lief!
Ze opperde een sauna/wellness bon en of we dat leuk zouden vinden.
Gelukkig dat ze dit vroeg want nu kon ik haar laten weten dat mijn man hier niet zo van houdt.
Beter een podiumbon, of bios of eten.
'Dankje! Daar kan ik wat mee!' was haar reactie.
Iedereen blij!
Je mag mensen best een beetje sturen.

Laten we het normaal maken dat je mag vragen om een bepaald cadeau.
Dit heeft niets te maken met ondankbaar zijn: 'Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken'.
Dit spreekwoord betekent dat je niet te kritisch moet zijn over iets wat je cadeau krijgt. Het is belangrijker dát je iets krijgt dan wat je krijgt. Het gaat om het gebaar, niet om de waarde of de kwaliteit van het geschenk.

Nu ik me bezig hou met ontspullen en hoe we als consument bewuster kunnen worden vind ik het helemaal niet belangrijk dát ik iets krijgt.
Ja, cadeaus geven en ontvangen is leuk en mooi en hoort bij het leven!
Ook ik kan hier echt van genieten.
Het gaat hierbij inderdaad om het gebaar.

Neemt niet weg dat we over 'wat je krijgt' best wat bewuster mogen worden met z'n allen.
Niet zomaar klakkeloos iets kopen.
Zonde als een geschenk binnen no time ergens stof ligt te happen of in de prullenbak belandt.

Laten we het, tenslotte, ook normaal maken dat je niets fysieks hoeft te geven.
Tijd en aandacht geven aan een ander is ook een heel mooi cadeau!
Misschien wel het allermooiste.
Vind jij dit blog waardevol?
Leuk om een reactie van je te lezen, laat deze gerust achter!
En je kunt dit blog delen in jouw netwerk, dankjewel daarvoor.

Heb je een vraag?
Ik help je graag verder in een nieuw blog, stuur me een berichtje!
Kijk ook eens op mijn Youtube kanaal voor meer tips en inspiratie.

0 Comments

Leave a Comment