Onlangs keek ik naar de eerste aflevering van een nieuwe serie Roosen & Borst, een televisieprogramma van omroep Human.
Adelheid Roosen en Hugo Borst maakten al eerder samen programma's, oa over hun moeders die leden aan dementie.
Bij de aankondiging van deze nieuwe serie was mijn interesse meteen gewekt want het thema bleek 'Goed sterven' en hoe je dat doet.

Uitgangspunt is de angst die zij hebben om ook dement te worden en wat je nu kunt regelen om onnodig lijden zoveel mogelijk te beperken of zelfs voorkomen.
Het programma bevat mooie gesprekken met mensen bij wie het thema sterven momenteel speelt.
Daarnaast reflecteren zij uitvoerig en met de nodige humor op zichzelf, hoe bereiden zij zich voor op het onvermijdelijke?

Ik vroeg me af, eigenlijk hoopte ik, dat ze het ook over opruimen zouden gaan hebben.
Want voor mij hoort dit er zeker bij.
En ja, al in de eerste minuten van het programma viel het woord opruimen ;-)

Adelheid Roosen is hier bewust mee bezig.
Ze zoekt spullen uit, doet weg en wat ik ook heel leuk vond om te zien: Zij geeft de geïnterviewden iets van haarzelf, iets waar ze echt over nadenkt en wat volgens haar past bij die persoon.
Mooi om te zien dat haar spullen zo een nieuw thuis vinden.

Ik begrijp dat 'sterven' niet een heel gezellig onderwerp is maar tja, nogmaals, het is onvermijdelijk.
Op de een of andere manier fascineert het onderwerp mij, zeker sinds ik in 2021 werd geconfronteerd met mijn eigen sterfelijkheid.
Het zorgde er onder andere voor dat ik me beroepsmatig weer ben gaan richten op opruimen.

Je komt met niets en je gaat met niets.
Daartussen leef je en verzamel je van alles, materieel en niet-materieel.
Het is goed om je op een gegeven moment te gaan bezighouden met het opruimen hiervan.

En wanneer is 'op een gegeven moment' dan precies? hoor ik je vragen.
Hangt dat af van een bepaalde leeftijd?
Hangt dat af van een bepaalde hoeveelheid spullen?

Nee.
Tegelijkertijd ........... vanaf je 50e vind ik dat je hier zeker wel wat mee mag.
Dan ligt er meer tijd achter je dan voor je.
De tijd die je nog hebt, die wil je toch zo goed mogelijk besteden?

Wat je in een halve eeuw hebt verzameld heb je niet in twee weken opgeruimd.
Dat is eerder een proces van jaren, twee jaar is een realistisch beeld.
Hoeveel rust zou het je geven als je dit varkentje zou hebben gewassen?
Hoeveel tijd en ruimte zou je hiermee creëeren voor jezelf?
Ik geloof dat opruimen de kwaliteit van jouw leven echt verhoogd en dan heb je nog jaren te gaan!

In het Engels heet dit 'death cleaning', de vertaling van het Zweedse 'döstädning'.
Dit is een gebruik of ritueel waarbij je jouw leven opruimt en organiseert voordat je doodgaat.
Hierdoor reflecteer je ook op jouw leven én door de rommel te scheiden van de erfstukken orden je waardevolle herinneringen.
Margareta Magnusson schreef er een compact en vrolijk boekje over.

Het gaat om het opruimen en versimpelen van je leven, waaronder dus spullen, zodat je jouw familie hier niet mee opzadelt als jij er niet meer bent.
De spullen zijn door jou verzamelt dus het is ook jouw verantwoording om ze op te ruimen.
Niemand heeft zin, laat staan tijd, om een heel huis van een ander op te moeten ruimen.
Toch is dit wat helaas nog veel gebeurt.

50+ of jonger, het uitgangspunt is wat mij betreft dat je het waard bent om te leven in een opgeruimde en georganiseerde woning.
Het geeft je tijd en ruimte voor de dingen die belangrijk voor je zijn.
Maar zeker als je wat ouder wordt is het creëeren van een rustige omgeving gewoon heel prettig.

Hoe heerlijk zou het zijn als je alleen nog maar die spullen om je heen hebt die je gebruikt en waardeert?
Dit is echt niet iets wat specifiek geldt voor 'death cleaning' wat vaak met senioren wordt geassocieerd.
Tof om verhalen van dertigers te lezen die hier al mee bezig zijn.

Geef bij leven al spullen door, maak er anderen blij mee.
Lees je dagboeken nog eens door en verbrand ze.
Zwijmel nog een keer bij al die liefdesbrieven uit je jeugd en gooi die ook in de vuurkorf.

Zoals Adelheid Roosen het zo mooi zegt: 'Zorg dat je schoon gaat.'
Hiermee gaat ze verder dan het opruimen van spullen alleen, ze bedoelt dat het goed (essentieel?) is om zonder wrok of boosheid te sterven.
Ruim dus ook 'hartzaken' op. 
Ik geloof dat dit makkelijker is als je leeft in een opgeruimde omgeving die jou stimuleert en inspireert om het beste uit het leven te halen.
Nogmaals: dit heeft niks met leeftijd te maken.
Het leven is te kort om je te omringen met rommel.

Roosen & Borst is (terug) te zien via omroep Human of NPO start.
Opruimen voor je doodgaat door Margareta Magnusson, uitgeverij De Bezige Bij.
Vind jij dit blog waardevol?
Leuk om een reactie van je te lezen, laat deze gerust achter!
En je kunt dit blog delen in jouw netwerk, dankjewel daarvoor.

Heb je een vraag?
Ik help je graag verder in een nieuw blog, stuur me een berichtje!
Kijk ook eens op
mijn Youtube kanaal voor meer tips en inspiratie.

4 Comments

  1. Hoi Miranda, dank voor je reactie. Inderdaad, de zaken goed regelen, je kunt er maar beter op tijd mee beginnen.
    Leuk hoe je het aanpakt met de dagboeken etc. In ieder geval hou je zelf de regie ;-) Groet, Marieke
  2. Beide ouders al jong overleden, zelf ondernemer met zat toegangscodes die niemand weet, ben ik hier als veertiger al mee bezig. Al is het nog vooral in mijn hoofd.

    Het is waanzinnig moeilijk als nabestaande om toegang te krijgen tot de meest eenvoudige regeldingen als je de toegangscodes en wachtwoorden niet kent.
    Er ligt nu een speciaal boekje voor klaar.

    Ook qua spullen want ik weet als geen ander: opruimen van de spullen van overledenen kost veel meer tijd dan je krijgt. De woonruimte moet opnieuw bewoond, de vaste lasten lopen door en dus is er nog meer haast dan spullen. Een raar vacuüm.
    Je zou wensen dat meer mensen hier over na durfden te denken.

    Overigens ben ik wel blij met alle bewaarde dagboek, plakboek, liefdesbrieven die níet in de vuurkorf beland zijn. Daar maak ik foto's van en een compact album zal wellicht mee verhuizen naar de volgende generatie.
  3. Hoi Chantal, dank voor je reactie en heel goed dat je hier nu een start mee gaat maken. Ja, jij kan dit! Groet, Marieke
  4. Hoi Marieke,

    Opruimen... zoveel makkelijker bij een ander, maar wat wil ik het graag in mijn eigen huis en hoofd ook doen.

    Volgend jaar word ik 50. Jouw verhaal zet me aan tot nadenken. Wat wil ik nog bewaren. Wat geef ik mee aan mijn kinderen en wat mag naar een ander of naar de recycling.

    Met een opslag die nog wat liefde nodig heeft, ga ik beginnen. Sorteren, indelen en verdelen. Vandaaruit kan ik dan naar alles in en om het huis kijken.

    Jouw opmerking dat dit zeker twee jaar mag duren geeft me moed. Het hoeft niet in een paar weken. Ik kan dit doen!

    Dankjewel!

Leave a Comment