Heb je wel eens gehoord van de wet van Parkinson?
Het heeft niets te maken met de ziekte.

De wet van Parkinson stelt dat werk net zo lang duurt als er tijd voor beschikbaar is.
In het algemeen wordt deze wet als volgt gesteld: De vraag naar iets zal zich altijd aanpassen aan de maximale beschikbaarheid ervan.
Heb je een uur om een bepaalde taak te doen dan is de kans groot dat je dit uur ook zult gebruiken.
Vroeger op school: Je moest iets inleveren uiterlijk op vrijdag (dat wist je al weken eerder) dus op donderdagavond maakte je de opdracht af en je leverde 'm vrijdag in.
Kijk vandaag de dag maar eens hoeveel mensen nét voor de deadline hun Belastingaangifte indienen.

In praktische zin kun je deze wet van Parkinson ook naar geld vertalen.
Dan is het: Je leeft naar wat je hebt.
Stel, in jouw studententijd (met baantje) had je 1000 euro in de maand.
Je was gewend aan dit bedrag, hier deed je het mee.
Toen kwam de dag dat je, vers afgestudeerd, een 'echte' baan kreeg en opeens had je 2000 euro in de maand.
'Wow, da's lekker veel geld, veel meer dan ik gewend ben!'
Je hoort het jezelf nog zeggen: 'Ik krijg het niet op!'
Hahaha, nou, de kans is groot dat je binnen een half jaar op deze woorden terug moest komen.
'Waar blijft mijn salarisverhoging?' is nu meer jouw gedachte.
Je leeft naar wat je hebt.

De wet van Parkinson geldt ook voor ruimtes:
Een ruimte vult zich naar wat er is.
We gaan weer even terug naar de studententijd.
Stel, je woonde op een kamer(tje) en daar deed je het mee.
Met de baan kwam op een gegeven moment ook het verhuizen naar een 'echte' woning.
Opeens had je meerdere kamers, misschien zelfs een zolder en/of een schuur.
'Wow, da's lekker veel ruimte, veel meer dan ik gewend ben!'
Je hoort het jezelf nog zeggen: 'Ik heb niks om erin te zetten!'
Ook hier is de kans groot dat je binnen afzienbare tijd op deze woorden terug moest komen.
'We hebben een uitbouw nodig!' denk je wanhopig.
Een ruimte vult zich naar wat er is.

Nu is het heerlijk om ruimte te hebben.
Sommige mensen denken dat 'minimaliseren' betekent dat je in een zo klein mogelijke woning woont en dat je zo min mogelijk spullen moet hebben.
Onterecht.
Het gaat niet om de grootte van je woning, het gaat erom hoe je je daar voelt.
Het gaat niet om het aantal spullen, het gaat erom dat je alleen de spullen hebt die je gebruikt en die van waarde voor je zijn.

Het hebben van meer ruimte betekent meestal: Meer spullen.
Immers, een ruimte vult zich naar wat er is zegt de wet van Parkinson.
De kunst zit 'm er dan ook in dat je de wetmatigheid naar je eigen hand gaat zetten.

Met dit blog wil ik bij jou bewustwording creëren dat een ruimte niet volledig gevuld hoeft te zijn.
Er is niks mis met leegte.
Het is steeds terugkeren naar de kernvragen: Wat ligt hier, wordt dit nog gebruikt, is het nog van waarde?
Je gaat ze wegdoen als het antwoord 'nee' is.
Wat overblijft wordt goed georganiseerd teruggezet.
Je gaat dus altijd éérst opruimen en ontspullen en dan pas de boel inrichten.
Nooit andersom.

Bij het terugzetten/inrichten is het hartstikke fijn om opbergruimte te hebben.
Iedereen heeft namelijk spullen die maar af en toe gebruikt worden.
Kerstspullen, Skispullen, Kampeerspullen.
Gereedschap, Administratie, Nostalgische spullen.

Een opbergruimte mag dus ook de nodige zorg en aandacht krijgen.
Niet alleen bij het opruimen maar ook bij het inrichten.
Het doel is 'terugvinden', het doel is niet 'bewaren'.

Ook ik ben gezegend met een zolder waar achter zes schuifdeuren spullen liggen die af en toe gebruikt worden of die van nostalgische waarde zijn:
  1. Een verhuisdoos met zakelijke administratie. Dit wordt elk jaar minder omdat het meeste nu digitaal is. Een paar dozen met spullen van onze kinderen.
  2. Enkele kratten met daarin slaapzakken, luchtbed, winterdeel dekbedden, Carnavalskleding, koelbox.
  3. De Kerstspullen in drie kratten, skeelers, schaatsen.
  4. Ledikantje + een doos met kinderboeken. Dit schot is achter een lage kast, hier kom ik nooit en dat hoeft ook niet.
  5. Reiskoffers, een krat met slingers en feestspullen, een krat per kind voor schoolspullen van vroeger.
  6. Gereedschap, verf en kwasten, een krat met kabels, vliegengordijn voor gebruik in lente/zomer. Hier staat ook een doos met spullen die op Vinted staan. Zijn ze na drie maanden niet verkocht dan haal ik ze eraf en breng het naar de kringloop.
Het is heel fijn om deze opbergruimte te hebben maar ook ik moet er alert op blijven dat het overzichtelijk blijft.
Hoe makkelijk is het om bij elk dingetje te zeggen: 'Oh, leg maar even op zolder, dat zoeken we nog wel een keer uit.'
De wet van Parkinson hè.

Wat kan helpen is om spullen in opbergruimtes in kratten te doen, je kunt die stapelen en er een sticker op doen.
En je ziet, als je doorzichtige kratten gebruikt, gelijk wat erin zit.
Kiezen voor verhuisdozen kan natuurlijk ook als je liever geen plastic gebruikt.

Ook voor opbergruimtes geldt: Hou de vloer zo leeg mogelijk.
Zeker vooraan, zodat je er kunt bewegen en kratten makkelijk naar voren kunt halen.
Een eenduidig systeem geeft overzicht en maakt dat je snel vindt wat je nodig hebt.

In het kader van mijn project '2024 items weg in 2024' komen alle zes deze ruimtes dit jaar weer aan bod.
Weer een ronde realistisch kijken en besluiten wat er weg kan.
Ondanks dat het opbergruimtes op zolder betreft: Dit soort ruimtes kunnen ook veel energie kosten!

En misschien, omdat we helemaal niet in staat zijn om een wetmatigheid écht naar onze eigen hand te zetten, moeten we ons erbij neerleggen dat opruimen altijd onderdeel is en blijft in ons leven.
Gelukkig gaat dit makkelijker en sneller als er minder binnenkomt en als je een goed systeem hebt neergezet.
Opruimen kost tijd en energie, niet opruimen kost je meer!

Vind jij dit blog waardevol?
Leuk om een reactie van je te lezen, laat deze gerust achter!
En je kunt dit blog delen in jouw netwerk, dankjewel daarvoor.

Heb je een vraag?
Ik help je graag verder in een nieuw blog, stuur me een berichtje!
Kijk ook eens op mijn Youtube kanaal voor meer tips en inspiratie.

0 Comments

Leave a Comment